Rozdział 30

          -Zanim zaczniemy, chciałbym objaśnić zasady. - zaczął prowadzący. - każda z par musi ustawić się w okręgu. - posłusznie wykonaliśmy jego polecenie. - okręgu, nie jajku. - zażartował, a my poprawiliśmy swoje rozmieszczenie. - poproszę by partnerzy znajdowali się po zewnętrznej stronie. - każdy facet zamienił się miejscem z partnerką. 

Od Kastiela i Tess dzieliło mnie jakieś pięć par. To bezpieczna odległość, by nie słyszeć ich rozmów i nie musieć patrzyć na piękną buźkę Tess. 

-Tańczycie po okręgu, zależałoby nam na czymś w stylu walca. - cholera, nie znam tego. - spokojnie, nie chodzi o dokładne kroki. - uspokoił mnie i pewnie kilka innych osób. 

-Ja to znam. - powiedział dumnie Dorian. 

-Żadna niespodzianka. - odpowiedziałam, pochodził z bardzo dobrego domu. 

-W takim razie spróbujmy. - powiedział głośno prowadzący, a zespół zaczął grać. 

Pozwoliłam by to Dorian prowadził. Tańczenie z nim było równie proste, co oddychanie. Nagle muzyka ucichła, wszyscy się zatrzymali. 

-Idzie wam całkiem nieźle. - pochwalił nas. - teraz czas na haczyk. - mrugnął do nas. - nie chodziło o sprowadzenie was na parkiet, byście potańczyli w  kółku. - kilka osób na sali zaśmiało się. - nie bez powodu poprosiłem, by to mężczyźni byli na zewnątrz. Po każdym ucichnięciu muzyki zmieniacie partnera. - zakończył. 

Po raz kolejny muzyka zaczęła grać, a ja tańczyłam w objęciach Doriana. Gdy muzyka delikatnie ucichła, nastąpiła zmiana, a ja powędrowałam w ramiona Jamesa. Był znajomym Doriana, tańczącym dużo, dużo gorzej. Uśmiechaliśmy się do siebie, a ja marzyłam o tym, by muzyka ponownie ucichła. Tak właśnie się stało, a moim kolejny, partnerem był nieznany mi chłopak. 

W mojej głowie załączyła się czerwona lampka, cholera jeszcze jeden facet, a potem Kastiel. Nie chciałam z nim tańczyć, nie miałam zamiaru z nim rozmawiać, ale cisza także nie była wskazana. Muzyka ucichła całkowicie, a prowadzący zabrał głos. 

-Wspaniale. Teraz wróćcie do swoich początkowych partnerów. - spojrzał po wszystkich dziewczynach. Posłusznie wróciłam do Doriana. Jak zwykle uśmiechał się od ucha do ucha. - czeka nas kolejna, ale już ostatnia niespodzianka. - prowadzący uśmiechał się przebiegle. - z każdą osobą, z którą tańczycie musicie wymienić się trzema faktami na swój temat. Myśle, że nie muszę przypominać o przedstawieniu się, a to się nie liczy, jako fakt. - zamurowało mnie. Jakim cudem miałam na szybko wymyślić trzy fakty? Jakby tego było mało, prowadzący ponownie się odezwał. - postarajcie się, aby przy każdej osobie, fakty były inne. Zaczynają kobiety i mówicie na zmianę. Zaczynajmy. - wykonał gest, a zespół zaczął grać. 

Ponownie znajdowałam się w objęciach Doriana. 

-No dalej. - powiedział. 

-Co? 

-Fakty, mów. - uśmiechał się. 

-Yhmm... - zastanowiłam się. - Gdy byłam mała spadłam z rowera, do tej pory mam żwir w kolanie. - powiedziałam, a on parsknął śmiechem. 

-Wygrałem konkurs na jedzenie malinowych tart. - odparł dumnie. 

-Zawsze płaczę na Pamiętniku księżniczki. - dodałam kolejny fakt. 

-Przytuliłem chomika tak mocno, że wypadły mu oczy. - tym razem to ja parsknęłam śmiechem. 

-Gdy miałam pięć lat zgubiłam się w supermarkecie i sama odnalazłam drogę do domu. - uff, to już ostatni fakt. 

-Chyba po raz pierwszy w życiu się zakochałem. - powiedział, a muzyka ucichła. 

Chcąc nie chcąc musiałam przejść dalej. 

-James. - przedstawił się mój nowy partner. 

-Chloe. - uśmiechnęłam się. 

-Znamy się. 

-Owszem. - ponownie taniec z nim nie był najlepszy, ale ja musiałam się zastanawiać nad faktami na mój temat, a nie nad jego talentem... 

-Przez trzy lata byłam cheerleaderką. - powiedziałam. 

-Przegrałem kupę kasy w kasynie. Dokładniej stało się to ostatniego lata. - zaskoczył mnie, to był bardzo osobisty fakt. 

Powiedziałam swoje fakty, a on swoje. Najbardziej zaskoczył mnie jednak ostatni. W zasadzie bardziej niż zaskoczona, byłam rozbawiona. 

-Nie potrafię tańczyć. - powiedział, w pełni mogłam się z nim zgodzić. 

           Mój kolejny partner miał na imię Anthony i nie tańczył aż tak źle, jego fakty były interesujące, a mnie powoli zaczynało brakować pomysłów. Nie chciałam mówić nic zbyt osobistego, ale nie chciałam też w kółko powtarzać, że lubię żelki. 

Gdy sekundy dzieliły mnie od wpadnięcia w ramiona Kastiela, moje serce przyspieszyło. Byłam na niego wściekła i jednocześnie tak bardzo pragnęłam z nim zatańczyć, dowiedzieć się o nim czegoś nowego. Nie miałam zamiaru dać po sobie poznać, że zależy mi na tańcu z nim. Postanowiłam grać zimną i wyniosłą. Taka właśnie byłam, gdy chwyciłam jego dłoń. 

-Chloe. - przedstawiłam się ze słodkim uśmiechem. 

-Co ty nie powiesz. - zmrużył oczy. - Kastiel. - odparł. 

Gdy położył dłoń na moich plecach, całe moje ciało przeszedł dreszcz. Modliłam się, by tego nie poczuł. 

-Na codzień bywam całkiem zabawna, uwielbiam sarkastyczne żarty. - powiedziałam. 

-Bywasz także irytująca, leniwa, a jednocześnie uparta, skoncentrowana na celu. - dorzucił swoje zdanie na mój temat. Zaraz potem rozpoczął kolejne zdanie. - Przez trzy lata mojego dzieciństwa wychowywałem się u wujka w Teksasie. - wyznał. 

-To tam tak zgrzybiałeś? - powiedziałam oschle. - mam małą bliznę za uchem. - dodałam. 

-Sporo czasu spędzam na treningach. - jakbym tego nie wiedziała...

-I na krytykowaniu innych ludzi. - sam zaczął tę grę. 

-Kiedyś o mało się nie utopiłam. - uff, to już ostatni fakt w tej turze. 

-Nigdy w życiu nic je zgubiłem. - mówiąc to wypuścił mnie z objęć. Niemal natychmiast zatęskniłam za jego dotykiem. 

            Po kilkunastu minutach wróciłam w ramiona Doriana. Udało mi się, przetrwałam i udało mi się wymyślić fakty na swój temat, bez powtarzania się. Dla wszystkich gapiów musiało to być bardzo nudne doświadczenie, ale ja dobrze się przy nim bawiłam. 

-Jak tam? - zapytał obejmując mnie ramieniem. 

Zespół przestał grać, a wszyscy uczestnicy zabawy stali i patrzyli po sobie w oczekiwaniu na to, co teraz. 

-Dobrze, a u ciebie? 

-Teraz już dobrze. - uśmiechnął się ciepło. 

            -Gratuluje wszystkim wytrwałości. - powiedział przewodniczący. - wasz taniec był czarujący. Mam nadzieje, że dowiedzieliście się kilku ciekawych rzeczy na tematach swoich kolegów. Możecie już usiąść. - powiedział. 

Co?! To tyle? Gadałam z tymi ludźmi tylko po to, by wiedzieć, że James słabo tańczy, Max miał wszy, a Tony moczył się do ósmego roku życia? Świetnie... 

Chociaż z drugiej strony, dowiedziałam się czegoś o Kastielu. To było w stanie wynagrodzić mi wszystkie niedogodności. 

Razem z Dorianem wróciliśmy do mojego stolika. Chłopak usiadł na miejscu nieobecnej Melanii. 

-Dobrze tańczysz. - pochwaliła mnie białowłosa. 

-Dawaj od razu jakieś ploteczki. - zaśmiał się Alexy. 

Do stolika dołączyli Tess i Kastiel. 

-Można było dowiedzieć się czegoś ciekawego? - zapytał Armin. 

-Niektórzy byli bardzo wylewni. - powiedział Dorian spoglądając na Tess. Dziewczyna delikatnie się zarumieniła. Czyżby urok chłopaka na nią zadziałał i nie zapanowała nad słowami? Miałam taką nadzieje. Jeśli istniał cień szansy na rozdzielenie jej i Kastiela albo chociaż postawienie rysy na ich idealnym związku, niehonorowo byłam tym zainteresowana. 

Czerwonowłosy dziwnie spoglądał na Doriana. Pewnie zastanawiał się, co ten miał na myśli. 

-Z kim najlepiej się tańczy? - zapytała mnie Violetta. - tak pięknie wyglądaliście. - spojrzała na mnie i Doriana. 

-Dorian to dokonały partner. - pochwaliłam go uśmiechając się zalotnie. 

-Najważniejsze to zgrać ruchy ciał. - powiedział dwuznacznie. Czułam, że delikatnie się rumienie. 

-Chloe, zatańczymy? - zapytał Kentin. 

-Cały wieczór musiałam na to czekać. - zmrużyłam oczy. 

              Tańcząc z nim czułam się w pełni zrelaksowana. 

-Dorian cię lubi. - powiedział. 

-Ciebie również. - odparłam. 

-Nie o takie lubi mi chodziło. - zaakcentował słowo ,,lubi". - mam na myśli, że mu się podobasz. 

-Wizualnie. - zgodziłam się. 

-Myśle, że nie tylko. - pokręcił głową. - Kiedy jest ta impreza? - zapytał mnie. 

-Jutro. Cieszę się, że mogę wziąć kogo chcę. Skoro Kas zabiera Tess.. - westchnęłam. 

-Nie bądź zazdrosna. - zganił mnie żartobliwie. - nie przypomina ci ona kosmity? - zapytał zupełnie poważnie. - ma takie wyłupiaste oczy i chudą twarz. 

-Kentin, nie musisz mnie pocieszać. Jest piękna. - czy mówił prawdę czy nie, to nie miało znaczenia. Odrobinę poprawił mi humor. 

-Nie jeśli dłużej na nią popatrzysz. - zabrzmiało to szczerze. 

-Kocham Cię. - powiedziałam opierając głowę o jego ramię. 

-Nie chciałbym, aby było inaczej. - cmoknął moje włosy. 

               Zabawa trwała w najlepsze, a moje nogi zaczynały odpadać. Dorian cały czas spędzał przy naszym stoliku, wesoło gawędząc z dziewczynami, w tym z Tess. 

-Chodź. - chwyciłam go za rękę. 

-Nie idźcie jeszcze. - poprosiła Rozalia. Punkt dla niej, graliśmy do jednej bramki przeciwko Kastielowi. Widziałam, jak cały się spiął. - zaraz ma wejść DJ. - jej oczy rozbłysły. 

Moje nogi bolały, mięśnie odmawiały kolejnego wyjścia na parkiet, ale kiedy usłyszałam, że ma pojawić się muzyka klubowa, musiałam zostać. 

-Zaraz wracamy. - mrugnęłam do niej. Dorian nie protestował i wyszedł z sali razem ze mną. 

Obok sali, w której odbywał się bal, znajdował się bar. Czynny przez całą dobę, w środku nie było zbyt wielu klientów, ale to mnie nie interesowało. Moim celem były toalety. Tutaj nikt o nic nie pytał. 

-Gdzie my idziemy? - zdziwił się. 

-Do toalety. - powiedziałam. 

-Mała, czyżbyś chciała spełnić moje fantazje? - mruknął. 

-Opanuj się. - zganiłam go. Nie szłam tam z nim, by uprawiać seks na hotelowej muszli klozetowej. 

Weszliśmy do jednej z kabin. Było tutaj czysto, co uprzyjemniało pobyt i rekompensowało tak bliski kontakt z Dorianem. Uważnie mnie obserwował, kiedy odsłoniłam sukienkę i z podwiązki uwolniłam swoją srebrną piersiówkę. 

-Chcesz? - zapytałam. 

-To whiskey? 

-Nie, wódka. - odparłam. 

-Jasne. - chwycił mój skarb i upił sporego łyka. 

W kilka minut opróżniliśmy całą buteleczkę. Bardzo chciało mi się pić, moje gardło nie było przyzwyczajone do tak mocnych trunków, bez popijania. 

-Idziemy? - zapytał. 

-Tak. - schowałam buteleczkę na swoje miejsce. Później ponownie odłożę ją do marynarki Kentina, w której do tej pory znalazła schronienie. 

          W wesołej atmosferze wróciliśmy do stolika. Dorian wyraźnie przejął dowodzenie i głośno opowiadał  nieprzyzwoite żarty. 

-Słyszałam, że trenujesz z Kastielem. - odezwała się do mnie Tess. 

-Tak, ale nie znamy się tak dobrze, jak wy. - odparłam ze słodkim uśmiechem. Wyraźnie czułam wpływ alkoholu. 

-Z pewnością. - uśmiechnęła się lodowato. 

Wiele osób tańczyło na parkiecie w rytm dźwięków płynących z głośników. Muzyka oferowana przez DJ'a wpadała w ucho i nie można było przejść przez parkiet obojętnie. Kilkanaście piosenek przetańczyłam razem z moimi znajomymi. Właściwie bawiliśmy się do końca. 

-Ale jazda. - przyspieszony oddech Rozalii świadczył, że nawet ona, królowa parkietu się zmęczyła. 

-Było świetnie. - powiedział entuzjastycznie Armin. 

-Odprowadzę cię. - zadeklarował Doriana. 

-Jasne, dziękuje. - odparłam. - Roza, idziesz? - zapytałam dziewczyny. 

-Skoczę na papierosa z Alexym. - mrugnęła do mnie. 

-W takim razie możemy iść. Dobranoc. - powiedziałam do wszystkich. 

-My także idziemy. - odezwał się Kastiel. - dobranoc wszystkim. 

         Na moje nieszczęście Tess i czerwonowłosy towarzyszyli nam przez całą drogę do windy. 

-Dobranoc. - pożegnał się z nimi Dorian i wsiadł do windy po prawej stronie. 

-Do zobaczenia. - odparła Tess i razem z Kastielem wsiedli do windy ze strony lewej. 

            Gdy znaleźliśmy się w windzie z Dorianem, głośno westchnęłam. Ten dzień był piękny, ale męczący zarazem. Byłam wściekła na Kastiela. Wyobrażałam sobie, że zatańczymy razem...