Rozdział 43

        -O której idziemy do Doriana? - zapytał Kentin, gdy odprowadził mnie do pokoju hotelowego. 

-Dwudziestej. - odparłam. Instynktownie spojrzałam na nadgarstek, zawsze chciałam mieć zegarek, niestety nigdy nie było mi dane się takiego dorobić. 

-Przyjdę po ciebie. 

-Spotkajmy się przy windach. - spojrzał na mnie podejrzliwie, ale nie skomentował mojego wyboru. 

          Nie miałam pojęcia, gdzie podziała się białowłosa ani czy wybierała się z nami do Doriana. Nie mogłam siedzieć i nad tym rozmyślać, miałam lepsze rzeczy do zrobienia, jak na przykład wyszykowanie się na imprezę. W drodze powrotnej ze skuterowej wycieczki postanowiłam, że włożę w swój wygląd sporo pracy, skoro miał tam być Kastiel z Tess, nie zamierzałam przy niej wyglądać, jak uboga krewna. Z bojowym nastawieniem, weszłam do łazienki i rozpoczęłam swoje przygotowania. 

-Hej, nad czym tak dumasz? - za moimi plecami pojawiła się Rozalia. 

Na hotelowym łożku leżały dwie sukienki; czarna o prostym kroju i odkrytych plecach i czerwona, dłuższa i nieco bardziej obcisła, która pokazywała nie wiele, ale dzięki materiałowi przylegającemu do skóry wydawało się, że odsłania aż nadto. 

-Hmm.. - dumałam dalej. Nie potrafiłam się zdecydować na żadną z nich. 

-Weź czerwoną. - powiedziała. 

-Jesteś pewna? 

-Tak, czerwony to twój kolor. - uśmiechnęła się ciepło. 

-Wybierasz się razem z nami? - zapytałam biorąc do ręki kreacje zaproponowaną przez koleżankę. 

-Pojawię się później. - odpowiedziała z nutą tajemnicy. 

-Czyżbyś miała randkę? - zażartowałam. Białowłosa miała stałego chłopaka. 

-Dokładnie. - odparła ku mojemu zaskoczeniu. - nie gap się tak. - zrugała mnie. - idę z Leo. 

-Przyjedzie tutaj? - cholera, to dopiero miłość. 

-Tak, ale nikomu nic nie mów. Nauczyciele by mnie zabili. - ścisnęła moją dłoń. 

-Jasne, nikomu ani słowa. - starałam się brzmieć uspokajająco. 

-Leć się pomalować i zrób coś z włosami. Najlepiej zostaw je rozpuszczone. - dotknęła moich mokrych pukli. 

                 Idąc w stronę windy, rozmyślałam nad białowłosą i Leo; ich związek był taki perfekcyjny... czy i mnie będzie kiedyś dane poznać kogoś, kto tak bardzo będzie o mnie zabiegał. Kto będzie się ze mną zgadzał tak, jak oni zgadzają się ze sobą? 

-Po raz kolejny wyglądasz perfekcyjne. - zielonooki skomplementował mój wygląd. 

-Dziękuje. - uśmiechnęłam się do przyjaciela. 

Nie miałam pojęcia, gdzie dokładnie znajduje się pokój Doriana, ale napotkany w tamtej części hotelu pracownik, widząc nasze stroje, domyślił się, gdzie idziemy i wskazał nam drogę. 

Zapukałam w odpowiednie drzwi, po kilku sekundach otworzył mi Dorian. 

-Nareszcie jesteś! - wykrzyknął przytulając mnie do siebie. - Cześć. - podał dłoń Kentinowi. - cieszę się, że dotarliście. - uśmiechnął się szeroko, w jednej dłoni trzymał kubek. 

-Od jak dawna pijesz? - zapytałam. Wydawał się lekko wstawiony. 

-Daj spokój, mamo. - jego uśmiech stał się bardziej promienny. - wejdźcie. - zaprosił nas do środka. - na tarasie jest parkiet, tutaj siedzą gaduły. - spojrzał po kilku osobach siedzących na kanapach. 

Rozejrzałam się po pokoju, a raczej apartamencie. Był dużo, dużo większy od mojego, szklane okna zostały umieszczone tak, by ukazać, jak najlepszy widok. 

-Podoba się? - zapytał Dorian. 

-Jednym słowem: wow. - czułam, że wyglądam, jak idiotka. 

-Chodź na taras, to dopiero odjazd. 

Miał racje, gdy usłyszałam o tarasie, bałam się, że ludzie tańczą na zewnątrz, na mrozie. Zamiast tego moim oczom ukazał się oszklony taras. Pojedyncze płatki śniegu opadały na szklany dach. 

-Kim właściwie są twoi rodzice? - zapytałam oszołomiona jego apartamentem. 

-Mama zaprojektowała ten hotel, jest architektem. - wyznał. 

-To wiele wyjaśnia. - powiedziałam. 

-Cześć Chloe. - podszedł do nas jeden z kolegów Doriana. Uśmiechnęłam się i skinęłam głową w ramach powitania. 

            Po kilkunastu minutach zaczęłam się dobrze bawić, wiele znajomych Doriana podchodziło do mnie i komplementowało mój wygląd. 

-Słyszałem, że ćwiczyłaś z Shawem. - powiedział jeden z kolegów gospodarza, chyba miał na imię Josh. 

-Dopiero teraz to do ciebie dotarło? - zapytałam kpiąco. 

-Jak taka ślicznotka może być taka silna? - tym razem pytanie zadała blondwłosa Kate. Jedna z najpiękniejszych dziewczyn w szkole. 

-Jak widać trening działa. - zaśmiałam się krótko. 

-Gdybyś się nie obijała, byłoby jeszcze lepiej. - zażartował znajomy mi głos, Kentin. 

-Ciekawe skąd ty wiesz, co ja robię na treningu. - żartobliwie pacnęłam go w ramię. 

-Hmm... może i ja zaczęłabym trenować. Takim instruktorem żadna by nie pogardziła. - powiedziała dziewczyna siedząca obok Kate. Opierała brodę na kolanach i wpatrywała rozmarzonym wzrokiem w ścianę. 

-Idę po drinka. - powiedziałam i uciekłam od towarzystwa, w którym każdy temat dotyczył Kastiela. 

            -Nudzisz się. - za moimi plecami stanął Kastiel. Na dźwięk jego głos cała się najeżyłam. 

-Absolutnie nie. - pokręciłam głową i dalej nakładałam lód do szklanki, robienie tego metalowymi cążkami nie było najłatwiejszym zadaniem. 

-W takim razie gdzie zgubiłaś uśmiech? - drążył. 

-Pewnie został przy Dorianie. - uśmiechnęłam się słodko i sięgnęłam po wódkę. 

-Uważaj, to mocny alkohol. - chwycił mój nadgarstek. 

-Moja forma się poprawiła. 

-W takim razie, droga wolna. - puścił mnie, a ja poczułam rozczarowanie. Miałam cichą nadzieje, że obchodzi go ile piję i co piję. 

-Gdzie Tess, może również ma ochotę na drinka, a skoro już je robię.. - powiedziałam możliwie jak najmilszym tonem. 

-Nie zapytałem, czy ma ochotę na drinka, pewnie tak. - wzruszył ramionami i sięgnął po alkohol. 

-Idę odzyskać mój uśmiech. - powiedziałam i odeszłam na poszukiwania Doriana. 

Odnalazłam go chwilę później w towarzystwie Josha, Kate i kilku innych osób. Jak zwykle zabawiał wszystkich swoimi żartami. 

-O, jesteś. - powiedział przygarniając mnie do siebie. 

-Ty już chyba nie powinieneś pić. - powiedziałam spoglądając na jego oczy. 

-Nie martw się. Niezależnie od tego, jak bardzo jestem pijany, ty dalej jesteś tak samo piękna. - uśmiechnęłam się, ale w głębi ducha uważałam, że nie powinien zachowywać się, jak gówniarz i tak dużo pić. 

             Wszędzie, gdzie się znajdowałam byłam w stanie kątem oka obserwować Kastiela i Tess. Ta dwójka głównie siedziała na kanapach i rozmawiała powoli popijając drinki. Po paru godzinach widziałam, że Tess jest coraz bardziej pijana. Może czerwonowłosy robił to specjalnie, przecież pijane kobiety są łatwiejsze. Postanowiłam iść się trochę przewietrzyć. 

-Chcesz? - zapytała Kate podając mi paczkę z papierosami. 

-Nie. - pokręciłam głową. 

-Za to ja tak. - dołączyła do nas Tess. Dziewczyna lekko się chwiała. 

-Ja również poproszę. - kolejną dziewczyną okazała się Kim. 

-Nie widziałam cię wcześniej. - powiedziałam do dziewczyny. 

-Przyszłam niedawno. - wzruszyła ramionami i odpaliła papierosa. - Zabierasz mi spojrzenia wszystkich facetów. - rzuciła oskarżycielsko, ale widziałam, że to był tylko żart. 

-To dlatego, że siedzisz w kącie. Inaczej nie miałabym szans. - zlustrowałam dziewczynę, ubrana w skąpy strój stanowiła łatwy obiekt, a taki był najbardziej popularny. 

-Powiedzmy. - prychnęła Tess zaciągając się papierosem. 

-Co? - zapytała ją Kim. 

-Wyglądasz, jak dziwka. - blondynka spojrzała na nią wyzywająco. 

-Powtórz to, wywłoko. - warknęła rozmówczyni. 

Analiza sytuacji zajęła mi kilka sekund. Jeśli nic nie zrobię, może dojść do rękoczynów. Nim w pełni zdążyłam zareagować, Tess odpowiedziała Kim. 

-Dziwka. 

Usłyszałam głośne klapnięcie, Tess trzymała się za policzek z szeroko otwartymi oczami, jakby sama nie mogła w to uwierzyć. 

-Kim! - krzyknęłam, bo dziewczyna rzuciła się na swoją rywalkę. Kate próbowała utrzymać Tess, która jakimś cudem dosięgnęła do Kim i mocno podrapała jej twarz. 

Po chwili pojawili się chłopcy. Kastiel mocno chwycił Tess i siłą wyniósł z tarasu. Gdy tylko zniknęła blondyna, Kim się uspokoiła. 

-Oszalałaś? - zapytałam z wyrzutem. 

-Nazwała mnie dziwką. 

-Jest pijana. 

-Gówno mnie to obchodzi. Ta suka mnie podrapała. - Kim przyłożyła dłoń do policzka. 

-Tak wyglądasz seksowniej. - mrugnął do niej Josh. 

Nie musiałam długo czekać, a para zniknęła we wnętrzu apartamentu. 

-Wszystko dobrze? - podszedł do mnie Dorian. 

-Tak. - powiedziałam pewnie. 

Na całe szczęście obyło się bez większego zamieszania. Podejrzewam, że wiele osób nawet nie będzie wiedziało o tym zajściu. 

-Idę po drinka, coś ci przynieść? - zapytał. 

-Nie, dzięki. Zaraz do ciebie dołączę. - miałam ochotę tu jeszcze chwilę zostać. 

               Miałam racje, bójka Kim i Tess została zbyt szybko zduszona, by mogła narobić wystarczającego hałasu. Wszystkie osoby bawiły się w najlepsze. Nigdzie nie widziałam Tess i Kastiela, pewnie postanowił odprowadzić ją do pokoju...